ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΙ

Δεν έβλεπαν ποτέ δυο ζευγάρια μάτια το ίδιο σε μια εικόνα. 

Μα τώρα λες και μόνο σε παράλληλους δρόμους πηγαίνουμε. 

Κρίμα. 

Είχαμε τόσα να πούμε. 

 

της Νικολέττας Λέκκα

Ενθουσιάστηκες με την ιστορία.

Είδες οργή, θυμό και πάθος μέσα της.

Μίλησες για επανάσταση.

Νομίζω σε άκουσα να λες για Μινώταυρους.

Για φόρο αίματος ακόμα.

Ένα φόρο που θα αρνηθούμε, είπες, να πληρώσουμε.

Γενικά κατάλαβα ότι θα αρνηθούμε να πληρώσουμε.

 

Και εγώ την ίδια ιστορία άκουσα.

Είδα να κρύβει μοναξιά.

Θεέ μου πόση μοναξιά.

Σε κάθε λέξη.

Όπως όταν μου λείπεις.

Όταν μου λείπουμε.

Τί κόστος η απουσία αυτή.

Δε το φοβήθηκα ποτέ το κόστος.

Όλα πληρωμένα τα έχω.

 

Ίσως γι’ αυτό δε βρεθήκαμε.

Πήγα κατευθείαν για ...


ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ το υπόλοιπο κέιμενο Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε παρακάτω

Σύνδεση     Εγγραφή